Πάντα εσύ το όνειρο κι η ομορφιά
που αναδύει την ποίηση
και των κατιφέδων τα χρώματα 
εσύ οι ψίθυροι της αστερόεσσας νύχτας
κι η Πανσέληνος του Αυγούστου
εσύ η ευωδιά των κόκκινων ρόδων
και το κοχύλι που βρίσκω
γυμνωμένο στην αμμουδιά
και προσεύχομαι να μη χάσει
τη λάμψη του.
Και ό,τι μου στέλνεις και ό,τι μου λες
και το χαϊδεύεις και το φιλάς
εκεί στο λατρεμένο σου ακρωτήρι
που άνθισε ο καημός
ζωγραφιές μου τις κάνω
διαδρομές του μικρού μας παράδεισου
που με πας και με φέρνεις
με το τρεχαντήρι της θάλασσας
και χαίρομαι σαν παιδί
την καλότυχη μοίρα μου.
Κι αν σήμερα οι θεοί με τη δόξα τους όλη
εμφανίζονται στους τρεις μαθητές *
εγώ στο θρόισμά σου θα μείνω
και στο δικό σου το θαύμα
τις δικές σου μεταμορφώσεις
να ψάλλω και πάλι
μ’έναν στίχο αγίασμα
με τρεις βασιλικούς Αγιορείτικους
που έσταξαν για σένα
όλα μου τα δάκρυα κι όλα μου τ’αγαπώ .

It's only fair to share...