Στο πρόσωπο να νιώσω την αρμύρα
του πελάγους των αινιγματικών ματιών
και για πάντα να χαθώ στο βυθό τους.
Ν’ ανταμώσω το γυμνό χάδι
της ασθμαίνουσας πνοής
λίγο πριν την σοδειά των φεγγαριών .
Ανάμεσα στα σκόρπια φύλλα
την άλικη πληγή ν’ ανακαλύψω
μ’ ένα δάκρυ να την γιατρέψω .
Στην κρύπτη της σκέψης σου
άυλη σκιά να εισχωρήσω
θηρευτής της στάχτης των ονείρων.
Δίχως φραγμούς και σύνορα
την άσβηστη φωτιά της ψυχής
ν’ αγγίξω, μιά φορά , κι ας καώ .
Την ώρα που ο ήλιος κουρασμένος
στην θάλασσα γέρνει να ξεψυχήσει
θα ‘ θελα , πλάι σου ν΄αναστηθώ…

It's only fair to share...