Έρχεται κάποια απρόσμενη στιγμή που
τα φτερουγίσματα του νου διακόπτονται
και η αρχόντισσα σκέψη σε ταξιδεύει
μέχρι να συναντήσεις την άγκυρα των ονείρων σου ……
εκεί που τα ξεχασμένα όνειρα σεργιανίζουν μεσοπέλαγα……
στο γέννημα της χαραυγής.
Εκεί που στήνουν χορό και σε περιμένουν,
βότσαλα κομματιαστά
που θέλουν να σμίξουν ξανά τα σώματα τους,
πριν το τελείωμα της μέρας
ακουμπήσει το σημάδι του στις στεριές,
πριν τα κυκλώσουν
τα δειλά μολυβένια σύννεφα που στολίζουν
την άκρη του ουρανού.
Κυματιστά όνειρα που επιπλέουν στις θάλασσες της νιότης μας,
πριν η νύχτα τα μουσκέψει στα σκοτάδια.
Ζωντανέψτε όνειρα……..απομεινάρια δύσβατα
προσμένοντας το άγγιγμα της ελευθερίας……….
Διαβατάρικες σκέψεις αέναης προσμονής
σαν τα πελαγίσια όνειρα μας,
που βάφονται κροκάτα, όταν τα λούζουν
οι καταρράχτες του ήλιου, στο τελείωμα τους…………
Νεκταρία Παπαθανασάκη
